نقد وبرسی بازی enemy front

سال هاست که عناوین سبک تیر اندازی اول شخص (First Person Shooter) از دوره ی جنگ های جهانی فاصله گرفته اند و دیگر کم تر بازی مشاهده می شود که موضوع آن جنگ جهانی باشد

  اوج این بازی ها در نسل ششم بازی های رایانه ای و با بازی هایی هم چون: سه نسخه ی اولیه ی سری ندای وظیفه (Call Of Duty) و یا نسخه های اولیه ی سری مدال افتخار (Medal Of Honor) بود که مسلما اکثر شما عزیزان هم آن ها را به یاد دارید که همه ی ما را چه طوری پای کنسول ها می نشاند! اما بازی های سبک First Person Shooter پس از مدتی با تغییراتی رو به رو شدند و عمده ی این تغییرات را بازی Call of Duty 4: Modern Warfare در این سبک به وجود آورد و این سبک را از دوره ی جنگ جهانی دوم به جنگ های مدرن و امروزی منتقل کرد که در آن زمان نو آوری جدیدی به حساب می آمد و روند یک سان بودن بازی های First Person Shooter (FPS) از نظر زمان وقوع را دچار تغییر و تحولاتی کرد که اکثر گیمر های این سبک هم آن را پسندیدند.

رفته رفته شوتر های نظامی جنگ جهانی دوم جای خود را به بازی های پر زرق و برقی دادند که اکثریت آن ها در آینده اتفاق می افتادند و اگر هم در زمان حال اتفاق می افتادند، در داخل بازی فقط و فقط تکنولوژی های نوین را به نمایش می گذاشتند. همین امر باعث شد تا جنگ جهانی دوم که زمانی سوژه ی اکثر بازی های FPS بود، هم اکنون فقط به عنوان یک خاطره در ذهن ها باقی بماند. به طوری که پر طرف دار ترین عناوین FPS که تا چندی دیگر منتشر خواهند شد، کاملا از جنگ جهانی دوم فاصله گرفته و به موضوعات دیگری می پردازند.

در این میان، بازی Enemy Front قصد دارد تا با تجدید خاطرات گیمر ها و زنده کردن دوباره ی جنگ جهانی دوم در زمینه ی گیم، دل هواداران قدیمی و دوست داران سبک FPS را به دست آورد. این عنوان توسط CI GAMES ساخته شده است و پروسه ی طولانی را سپری کرده است، بازی در ابتدا در سال 2011 معرفی شد و قرار شد تا بازی در اواخر سال 2012 منتشر شود. سپس، تا اوایل سال 2013 تاخیر خورد و پس از آن اواخر سال 2013 به عنوان تاریخ انتشار بازی اعلام شد و در نهایت، بازی در ماه ژوئن سال 2014 منتشر شد.

باید ببینیم که آیا CI GAMES توانسته است این خاطرات را به خوبی برای گیمر ها تداعی کند و سابقه ی جنگ جهانی دوم را در صنعت گیم لکه دار نکند؟

شناسنامه ی بازی

نام بازی: جبهه دشمن (Enemy Front)

استودیو ی سازنده: CI GAMES (City Interactive)

ناشر: Bandai Namco Games

پلتفرم (ها): Microsoft Windows, PlayStation 3, Xbox 360

انجین ساخت بازی: Cry Engine

سبک بازی: تیر اندازی اول شخص – جهان آزاد (First Person Shooter – Open World)

مد (ها): تک نفره – چند نفره (Single Player – Multiplayer)

تاریخ انتشار: 10 ژوئن 2014 در آمریکای شمالی – 13 ژوئن 2014 در اروپا

باز هم قصه ی تلخ جنگ

همان طور که اشاره شد، دوران جنگ جهانی دوم در چندین سال پیش مورد توجه اکثر بازیسازان بود و بازی هایی هم که بر این اساس ساخته می شدند، روز به روز کم فروغ تر می شدند تا این که بازی های سبک FPS وارد دنیای مدرن جنگ و نبرد شدند؛ پس از گذشت چندین سال و حتی چند نسل، عنوان Enemy Front باز هم به این سوژه ی قدیمی بازگشت. پس نمی توان محوریت داستان این بازی، جنگ جهانی دوم، را ایده یِ تکراری دانست، بلکه به دلیل این که سازندگلن اخیرا کم تر سراغ این موضوع می روند (به جز چند مورد خاص دیگر)، جنگ جهانی دوم می تواند موضوع جذابی هم برای این بازی باشد.

شما به عنوان خبرنگاری اِمریکایی با نام رابِرْتْ هاوْکینْسْ (Robert Hawkins) وارد میدان مبارزات می شوید و باید به مقابله با جنایت هایِ وحشیانه یِ نازی ها که آدولْفْ هیتْلِرْ (Adolf Hitler) بپردازد که برای این کار دست به همکاری با نیرو های نظامی می کند؛ این گروه نظامی در تونل های زیر زمینی استقرار دارند و به نوعی مقرْ فرماندهی آن ها در زیرِ زَمین است. در زیرِ زمین، مهمات جمع می کنند، تمرین نظامی می کنند، تونل های جدید برای راهیابی به قرارگاه های دشمن نیز هست.

شما هم باید با استفاده از همین تونل های زیرزمینی به مناطق مختلف بروید و ماموریت های متفاوتی را انجام دهید. این ماموریت ها شامل کار های متنوعی می شود که همگی در راستای جلو گیری از کشت و کشتار مردم بی گناه است و در این راه، به ناچار باید به مبارزه یِ مسلحانه با نازی ها بپردازید. البته، ماجرا به همین جا ختم نمی شود و شخصیت اصلی بازی، رابِرْتْ هاوْکینْسْ، دارای سرگذشت منحصر به فردی است که به دلیل عدم اسپویلر در اینجا توضیح بیش تری در این رابطه داده نمی شود.

تجربه ی دوباره ی جنگ جهانی

قطعا در بازی های سبک FPS، مهم ترین موردی که موجب جذب گیمر ها به عناوین این سبک می شود، گیم پلی آن هاست؛ در سال 2014 که گیمر های سبک FPS، بازی های زیادی را در این سبک تجربه کرده اند، وظیفه ی خطیری بر عهده ی CI GAMES قرار داشت تا بتواند از لکه دار شدن نام جنگ جهانی دوم در دنیای بازی های ویدیویی جلو گیری نماید.

گیم پلی عنوان Enemy Front یکی از نقاط قوت آن محسوب می شود و دلیل آن هم باز بودن دست شما برای به اتمام رساندن مراحل بازی با استفاده از روش های متفاوت و جذاب است. برای پیش برد مراحل می توانید مثل اکثر گیمر ها، به دل دشمنان زده و همه ی آنان را گلوله باران کنید، از راه دور و با استفاده از سلاح های دوربین دارو دور برد، آن ها را از فاصله ی زیاد از سر راه بردارید؛ راه دیگری هم پیش روی شما هست! شما می توانید با استفاده از مخفی کاری به اهداف خود دست یابید و به آرامی دست به خراب کاری در قرار گاه های دشمن کنید؛ این بخش با توجه به سابقه ی این استودیو در ساخت سری بازی های تک تیر انداز (Sniper)، مسلما سرگرم کننده است. البته، این موضوع به این معنا نیست که گیم پلی بازی در بخش های دیگر ضعف دارد، اما با وجود شایستگی های دو شیوه ی اول، نمی توان آن ها را با عناوین بزرگ این سبک مقایسه نمود.

رابط کاربری بازی (Head Up – Display) به سادگی طراحی شده و دقیقا به مانند عناوینی است که در مورد جنگ جهانی دوم بوده اند؛ همان طور که پیش تر هم اشاره شد، گیم پلی بازی از نظر تنوع کاملا غنی است و جای بحثی را در این مورد نمی گذارد، اما هر چه قدر که گیم پلی بازی متنوع است، تعداد سلاح های بازی به همان مقدار محدود است.

بخش چند نفره ی آنلاینِ بازی (Multi Player Online) به دلیل عدم دسترسی مورد نقد قرار نگرفته است، ولی با توجه به نقد های سایت های معتبر، بخش چند نفره ی عنوانِ Enemy Front از نقاط قوت آن به حساب می آید؛ به هر حال، این بخش را هم به اختصار به شما معرفی می کنیم:

بخش چند نفره یِ بازیِ EF، دارای سه بخش Deathmatch, Team Deathmatch and Radio Transmission است و به شما این امکان را می دهد تا با سقف 11 نفر به بازی آنلاین بپردازید.

چهره ی جنگ با طعم Cry Engine

انگار CI GAMES قصد داشته تا علاوه بر موضوع بازی از نظر های دیگر هم بازی های چندین سالِ پیش را برای بازیبازان یادآوری کند و بخشی که می توان از آن به این عنوان نام برد، گرافیک بازی است که نمی توان آن را با عناوین سطح بالای امروزی از نظر گرافیکی مقایسه کرد.

طراحی شخصیت ها و اشیا، به نسبت خوب کار شده، ولی می توانست بیش تر مورد توجه قرار گیرد. در مورد جزئیات آن ها هم نمی توان نظر خاصی داد و تنها واژه یِ معمولی سزاوارِ این بخش است. اِفِکْتْ های گرافیکیِ بازی هم از مواردی هستند که شما را از ادامه ی بازی دل سرد می کنند.

کیفیت بافت ها (Textures) در بازی به نسبت سایر موارد نسبتا قابل تحمل است و می توان آن ها را با بازی های معمولی دیگر مقایسه کرد. مشکل دیگری که در بخش گرافیکی بازی به چشم می خورد، وجود باگ های گرافیکیِ متعدد در بازی است که ضعف بزرگی محسوب می شود. کیفیتِ نور پردازی و سایه زنیِ بازی از معدود مواردی است که می توان آن را هم مثل بافت ها (Textures) قابل تحمل دانست و با آن ها کنار آمد.

همه یِ این موارد در کات سِنْ (Cut – Scene) هایِ بازی بیش تر مشکل آفرین می شوند و خود را بیش تر به نمایش می گذارند. اگر CI GAMES از ساختِ این بازی برای دو کنسول نسل هشتمیِ PS4 و XBOX ONE صرفِ نظر نمی کرد، با جلوه های گرافیکی بهتری رو به رو می شدیم.

آوایِ ناخوشایَندِ جنگ

ضعیف ترین بخش در بازی EF، همین مبحثِ موسیقی و صدا گذاری است که از نمرات بازی هم در بسیاری از سایت های بزرگ صنعت گیم کاسته است. اگر دیگر بخش های بازی را در سطح خوب بدانیم، این بخش از بازی، مسلما وضعی بهتر از ضعیف نخواهد داشت؛ پس اگر موسیقی در بازی ها برای شما اهمیت دارد، در هنگام بازی کردنِ EF، صدایِ بازی را قطع کنید!

البته، موسیقی های بازی را می توان تحمل کرد و حتی در موارد بسیار اندکی از آن ها لذت برد، اما وضعِ صداگذاری شخصیت ها کاملا متفاوت با موسیقی هایِ بازی است، تا حدی که می توان آن را بزرگ ترین نقطه یِ ضعفِ بازی دانست. صدایی که از شخصیت ها شنیده می شود، اصلا با ظاهر و سنِ آن ها هم خوانی ندارد و امکانِ برقراری ارتباط با شخصیت ها را برای شما، از بین می برد.

بازگشتی ناموفق به جنگ جهانی دوم!

جبهه ی دشمن (Enemy Front) هر چند توانست با بازگشتی دوباره خاطرات ما را زنده کند، اما اگر مشکلاتی که در بخش گرافیک، صدا گذاری و موسیقی وجود داشت، اصلا وجود نداشت یا حتی اندکی کم تر بود، می شد EF را بازگشت موفقی به دوران جنگ جهانی دوم دانست، اما این عنوان آن چیزی نشد که باید می شد؛ البته، مشکلاتی که در روند ساخت، از جمله تاخیر خوردن های متعدد و مشکلات دیگر بر سر راه CI GAMES قرار داشت، نیز موجب این موضوع شده است.

اخیرا عنوان Wolfenstein: The New Order نیز با موضوع جنگ جهانی دوم ساخته شده و EF نیز با همین مضمون توسعه یافته است، حال باید ببینیم که آیا سبک تیر اندازی اول شخص (FPS) به دوران جنگ جهانی دوم باز خواهد گشت و یا این که باز هم به سراغ سوژه های مدرن می رود و از شکل کلاسیک خود فاصله می گیرد.

جبهه ی دشمن (Enemy Front) با تمام خوبی ها و بدی هایش، باز هم توانست تا حدودی خاطرات خوش چندین سال قبل و شوتر های کلاسیک را در ذهن گیمر ها زنده کند و در هر صورت می توان آن را حداقل یک بار برای تجدید خاطرات تجربه کرد؛ ولی باز هم انتخاب با شماست که آیا به مقاومت می پیوندید یا خیر؟