نقد وبرسی بازی sniper elite3

در بازی های شوتر چند نفره، همواره تک تیر انداز یکی از محبوب ترین انتخاب ها برای بازیکنان هستند. غالباً همه دوست دارند با یک اسلحه‌ی دور برد، جایی کمین کنند و میان میدان جنگ کمتر دیده شوند. نسخه‌ی سوم از بازی ای که این امکان را تماماً در اختیارتان قرار می دهد، پیش روی شماست. در ادامه با نقد و بررسی عنوان Sniper Elite III با ما باشید و ببینید که چگونه این عنوان گلیم خود را از آب بیرون کشیده. 

 هنوز هم که هنوزه موضوع جنگ جهانی دوم برای ساخت بازی های کامپیوتری تکراری نشده و حتی در سال ۲۰۱۴ هم شاهد عرضه‌ی آن ها هستیم. نسخه‌ی سوم از سری بازی های Sniper Elite هم در این برهه از زمان می گذرد و داستان Karl Fairburne را روایت می کند. او عضو گروه آمریکایی OSS است که  مأموریت دارد چند منطقه از صحراهای شمال آفریقا را فتح کند. داستان بازی بین نسخه های اول و دوم آن می گذرد و اگر دو بازی قبلی را تجربه کرده باشید، از عاقبت کارل خبر دارید که این نکته یکی از جنبه های منفی داستان نسخه‌ی سوم به شمار می رود.

قطعاً در جنگ جهانی دوم، گروه ها با هم جنگیده اند و نه فرد ها. این گفته اما در مورد این بازی صادق نیست و محوریت کلی آن روی کاراکتر اصلی‌اش است و به گونه ای او را قهرمان میدان جلوه داده است. هدف کارل، ترور شخصیت های مهم و  به دست آوردن اطلاعات و رساندن آن ها به فرماندهان مافوق خود است که همه‌‌ی این ها به تصرف مناطق جنگ زده می انجامد. داستان بازی بسیار سر راست است اما از روایت خوبی برخوردار نیست. گاهی میان کار رشته‌ی کلام گم می شود و بازیکن سردرگم از اینکه چه بر سر داستان آمده، مجبور است فقط آن را پیش ببرد.

از نکاتی جالب و البته نه چندان خوشایندی که در نسخه‌‌ی سوم Sniper Elite به چشم می خورد، کات سین هایی به صورت کمیک است که حال و هوایی طنز گونه به بازی داده اند. اما همانطور که گفته شد بازی در زمان جنگ جهانی دوم می گذرد و حداقل داستان بازی، تا حدودی به سبک این گونه کمیک ها نمی خورد و شاید بهتر بود از شیوه‌ی روایت دیگری در کات سین ها استفاده می شد. استفاده از تصاویر و ویدیوهای واقعی از جنگ جهانی دوم می توانست تأثیر بسیار مثبتی روی روایت داستان بگذارند که متأسفانه سازندگان به همان کمیک ها اکتفا کرده اند.

اولین واکنشی که هرکس با مشاهده‌ی Sniper Elite III از خود نشان می دهد، قطعاً این خواهد بود که اذعان می کند بازی از همه لحاظ نسبت به نسخه‌ی قبلی خود پیشرفت داشته است. آن گیم پلی خطی و بی طراوت Sniper Elite V2 با یک گیم پلی بسیار وسیع تر و خلاقانه تر جایگزین شده. مراحل به قدر کافی بزرگ هستند که به شما حس یک بازی اپن ورلد را بدهند. گشت و گذار در محیط چشم نواز بازی هم لذت های خاص خود را دارد که در بحث مربوط به گرافیک، بیشتر به آن خواهیم پرداخت. اما گیم پلی بازی قطعاً نقطه‌ی قوت آن و متمایز کننده‌اش از نسخه های قبلی است. دیگر خبری از رد کردن مراحل با به رگبار بستن دشمنان نیست و باید استراتژی های خاصی برای هر مرحله بچینید. برای اولین بار در این سری، قابلیت co-op نیز به بازی افزوده شده و تا حدودی هم خوب ظاهر شده اما هنوز جای کار دارد، چرا که همکاری بین بازیکنان بسیار محدود است و از تمام پتانسیل های بازی در تصرف مناطق مختلف در حالت چند نفره به خوبی استفاده نشده است.

محیط ها سرشار از موانعی برای استفاده به عنوان سنگر گرفتن هستند اما انتظار کاور گرفتن در حد بازی هایی مثل Gears of Wars را اصلاً نداشته باشید. برای مثال می توانید در علف ها و پشت بوته ها کمین کنید، البته نمی توان چندان به آن ها هم اعتماد کرد. به هر حال هر چقدر هم که هوش مصنوعی دشمنان کم باشد، از قدرت بینایی خوبی برخودارند. خود کارل هم دست کمی از دشمنانش ندارد، چرا که به عنوان مثال توانایی شنا برایش تعبیه نشده و امکان مخفی کردن جنازه ها را هم نخواهد داشت. اما هرچه باشد او یک اسنایپر است و به وسط میدان جنگ تعلق ندارد، پس بهتر است ساختمان بلند یا صخره ای همراه در خارج از مهلکه پیدا کنید و آنجا به عنوان پناهگاه خود برگزینید.

از گیم پلی جذاب و محیط های بزرگ بازی گفتیم، حالا نوبت آن است که کمی به نکته های منفی هم بپردازیم. همانند نسخه های گذشته، گرافیک یکی از ضعف های اساسی Sniper Elite III به شمار می آید. فضای کلی آفریقا و حس و حالی که آن رنگ های گرم ایجاد می کند قابل تحسین است، حتی بسیار بهتر از محیط خش و بی روحِ برلینِ نسخه‌ی قبل، اما وارد جزئیات که می شویم گرافیک بازی کمی نا امید کننده به نظر می رسد. بافت ها به خوبی لود نمی شوند، افت فریم در بعضی صحنه های بازی مشهود است و افکت ها انفجار راضی کنند نیستند. اما اجازه دهید این ضعف ها را نادیده بگیریم از بازی لذت ببریم. واکنش دشمنانی که در محدوده‌ی موج انفجار قرار می گیرند واقعاً دیدنی‌ست و میزان تنوع شیوه های مردن آن ها تقریباً زیاد است.

گردش شب و روز در بازی وجود دارد و همین مورد طراوت زیادی به مراحل بزرگ آن می دهد. گرچه نور پردازی در سطح مطلوبی قرار ندارد و ضعف هایی از این دست به خصوص در نسخه های نسل هفتم بازی دیده می شود. خب، بازی ای که برای دو نسل از کنسول ها عرضه می شود قطعاً تفاوت چشمگیری بین نسخه های مختلفش وجود خواهد داشت. در نسخه های Xbox One و PS4، تکستچرها بسیار سریع تر بار گذاری می شوند و جزئیات هم به میزان قابل توجه بهتر کار شده است.

برای شخصیت اصلی بازی ای که در سال ۲۰۱۴ عرضه می شود بسیار بعید است که هیچ دیالوگی نداشته باشد، اما سازندگان Sniper Elite III این کار را کرده اند و زحمت صدا گذاری برای کارل را به خود نداده اند. موسیقی بازی در بعضی صحنه ها بسیار خوب کار شده و صداگذاری شلیک ها، برخود گلوگه با افراد و صدای محیط هم قابل قبول است. شاید افزودن قطعه ای موسیقی هنگام گشت و گذار در صحراهای آفریقا ایده بدی نبود اما سازندگان در این زمینه هم کم کاری کرده اند.

Sniper Elite III سرشار از نکات مثبت و منفی است و می تواند شما را در این سرگرم کند. علاقه مندی قبلی به نسخه های پیشین آن یکی از مهم ترین عوامل در لذت بردن از این عنوان به شمار می رود اگر از آن ها لذت بردید، قطعاً تجربه‌ی Sniper Elite III خوشایند تر خواهد بود.