نقد وبرسی بازی theif
اگر به عنوان یک دوست دار قدیمی سبک مخفی کاری باشید، حتما نسخه های مختلف بازی Thief را تجربه کرده اید. برای کسانی که هیچ گاه این سری را تجربه نکرده اند باید بسیار جالب باشد تا بدانند چرا همه به این فرانچایز علاقه مند هستند.
با
عرضه بازی بر روی چندین پلتفرم مختلف فرصت خوبی است تا چرایی این علاقه را
در یابید. Thief نماد یک بازی اصیل در سبک مخفی کاری است. در واقع معنی
اصلی مخفی کاری را با این بازی خواهید فهمید. بازی که به در سایه ماندن
اهمیت می دهد و تاکید و پاداش هایش بر روی سایه ها بنا شده است. در بازی از
نور برای در سایه ماندن استفاده می شود نه روشنایی مسیر و پیدا کردن راه
عادی!
بازی
در شهری فانتزی جریان دارد و شما به عنوان یک استاد در نقش سارقی به نام
Garrett کسی که برای حمایت از کسی که دوستش دارد وارد جامعه شده است، جامعه
ای که از آن گریزان است و ترجیح می دهد در سایه پنهان باشد. داستان بازی
چیز جدید و خاصی را برای ارائه ندارد ولی به اندازه ای جذاب است تا شما را
راضی نگه دارد. سایه ها در این بازی نقشی اساسی دارند. نور ها در مقابل
سایه ها هستند و همانقدر که سایه ها نقش اساسی دارند این نقش اساسی وابسته
به نور و منبع نور است. البته همیشه در سایه ماندن خوشایند نیست ولی وقتی
شما از چشم دشمنان خود دور هستید اینجاست که تاریکی معنا می یابد.
کمان
های مختلفی به عنوان یک بازیباز در اختیار شما است. یکی نور را خاموش می
کند، دیگری به شما در بالارفتن از مکان ها کمک می کند، یکی هم با ایجاد سر و
صدا حواس نگهبان ها را پرت می کند. برای حمله به نگهبان ها هم دو کمان و
در واقع دو روش مختلف وجود دارد که بسته به میل شما قابل استفاده خواهند
بود. بهره گیری بازی از کامیک Marvel در استفاده و طراحی این کمان ها کاملا
مشهود است. شما یک دزد معمولی نیستید. در ابتدای بازی متوجه خواهید شد
توانایی های ذاتی و فردی شما می تواند افزایش یابد. با اتکا به این توانایی
ها قدرت واکنش و توجه شما به محیط افزایش می یابد. به کمک این ویژگی ها می
توانید طرح کلی از حرکت های بعدی خود داشته باشید و در انجام کار های خود
سریع و راحت تر عمل کنید.
شما
می توانید یک مرحله را به روش های مخلتلفی به پایان برسانید. البته جستجوی
محیط اطراف هم نباید فراموش شود. محیط اطراف این فرصت را به وجود می آورد
تا در صورت نیاز به آپگرید وسایل خود، به راحتی این کار را انجام دهید.
همانطور که گفته شد شما یک فرد معمولی نیستید. می توانید به راحتی در سایه
ها حرکت کنید درحالی که تمام حواستان به محیط اطراف است. سیستم مبارزات
بازی کمی ابتدایی است. فقط یکی دو حالت برای حمله مستقیم وجود دارد و هیچ
کامبو دیگری برای پویا کردن این بخش در نظر گرفته نشده است. البته در پیاده
سازی بخش مخفی کاری بازی کمی اهمال شده است. وقتی شما بر روی دیوار راه می
روید سخت است تا از درگیری با نگهبان ها اجتناب کنید و با توجه به نبود
کامبو ها ضعف در سیستم مبارزات بازی دیده می شود. در واقع کمی میل به اکشن
شدن در بازی نهفته است که خوشبختانه مثل بازی اسپلینترسل:بلک لیست این میل
باعث کمرنگ شدن لذت بخش مخفی کاری و به پایان رساندن یک مرحله بدون به صدا
در آوردن نوای هشدار نشده است. در واقع پایبندی به ریشه های بازی کمی
سازندگان را دچار دردسر کرده است. پایبندی به اصل یک بازی و استفاده از
ویژگی هایی کلاسیک قدیمی توسط سازندگان بد برداشت شده است.
در
بحث رعایت اصول های یک بازی اول شخص Thief کمی بد عمل کرده است. البته در
بیشتر بخش ها مکانیزم بازی خوب پیاده شده است. حس آزادی در جهان بازی و
زاویه دورین کمی اذیت کننده است. اما از سویی بر خلاف دیگر بازی های FP که
شخصیت اصلی فقط در حال حمل یک اسلحه است، نشان دادن بازو ها و پاهای
Garrett به بازیباز حسی را الغا می کند که باعث می شود خود را جای شخصیت
اصلی بازی تصور کند. این مورد می تواند برای کسانی که اکثرا ارتباط خود را
با کاراکتر در حال کنترل خود در بازی های FP را از دست می دهند خیلی خوب
باشد.
باید گرافیک بازی را برای ایجاد چنین فضایی ستود. در اصلی شما هیچ گاه
دوست نخواهید داشت تا طلوع خورشید را تجربه کنید و از این بابت ارتباط خوبی
با سبک بازی برقرار شده است. ترکیب نور و سایه ها در بازی عالی است و
تکسچر ها خیلی خوب هستند و بازتاب سایه ها به درستی منعکس می شوند. البته
بر خلاف این طراحی های زیبا، کیفیت کاراکتر ها و بخش هایی از بازی در خور
یک شماره نسل بعد نیست. البته کسی توقع گرافیکی در حد کرایسیس را ندراد اما
انتظار از کیفیت تکسچر کاراکتر ها و انیمیشن آنها چیز دیگری بود.
در
بازی مراحل جانبی هم وجود دارد که مه بر یک هسته بنا شده اند. دزدی از
مردم. همین موضوع باعث می شود تا جذابیت اصلی مراحل فرعی تا حدود زیادی از
بین برود. بعضی از این مراحل ساده، بعضی آسان هستند که لطمه زیادی را به
این بخش وارد کرده اند؛ هر چند ماموریت های fun هم وجود دارند که باعث
سرگرمی شما خواهند شد. البته اگر این ماموریت ها را ادامه دهید! برای
افزایش مدت زمان بازی، روش دیگری هم وجود دارد. دزدی در وقتی محدود. شما می
توانید رکورد های خود را در این بخش به اشتراک بگذارید. به طور کلی سعی
سازندگان بر این بوده است تا بازی فقط قسمت داستانی نباشد اما در انجام این
کار چندان موفق نبوده اند.
موفقیت
مهم بازی برای سازنده عملکرد نزدیک به هم بازی در ورژن های مختلف است.
ورژن ایکس باکس وان بازی نیاز به مدت زمان طولانی تری برای نصب نسبت به
بقیه دارد و در مقایسه با رزولیشن بازی بر روی (PS4(1080P با کیفیت 900P
اجرا می شود. اما
تفاوت مشهودی در این بخش به چشم نمی آید. هر چند نسل حاضر بازی در زمینه
کیفیت بصری باید بهتر عمل کند. انجام بازی بر روی PC توصیه می وشد. هر چند
اگر سیستم خود را چند سال است به روز نکرده اید، ایکس باکس 360 و PS3 هم
حرفهایی برای گفتن دارند. تنها تفاوت کنسولی بازی در نسل حاضر و نسل قبل،
گرافیک است.
سخن
پایانی بازی اینست که اگر شما طرفدار پر و پا قرص بازی های مخفی کاری
هستید، انجام بازی پیشنهاد می شود. اما خوب است بدانید با توجه به حال و
هوای بازی و مقایسه آن با Dishonored و برتری Dishonored، کمی قبل از خرید
بازی تامل کنید.
نکات خوب: پیاده سازی خوب ویژگی های سبک مخفی کاری، طراحی هنری عالی، صداگذاری خوب شخصیت اصلی
نکات بد: سیستم ضعیف گیم پلی بازی، موسیقی نه چندان خوب بازی، ارزش پایین مراحل جانبی